Al een paar weken gonst het op de training: een afzegging hier, een blessure daar, een Chinese vrijwilliger die wil inspringen, maar dan toch al andere plannen heeft, een val met nare gevolgen, .... dan weet elke trainer of oudgediende dat de interclub er weer aankomt. Maar net als de voorbije jaren, slaagde ons Yvette erin om een volledige ploeg bijeen te zoeken en dus trokken we vol goede moed naar Mol.
Daar hadden ze de dierenmarkt al voor ons klaargezet, maar we zouden ons niet zonder slag of stoot laten afslachten. Zeker niet aangezien er dit jaar behoorlijk wat jonge kipje en haantjes (lees CAD en SCHOL) tussenzaten die nog niet rijp genoeg zijn voor de slacht. Het waren echter de MAS die zich van hun meest soepele kant moesten tonen en hier en daar wat moesten verschuiven met de disciplines, al dan niet door blessure ... Dat zonder slag of stoot werd door sommigen heel letterlijk genomen (I say no names), want er werd naar de finish gedoken als ware het een zwembad, waar men met een heerlijke schouderrol in kon rollen. De tartan ondergrond was echter niet zo meegaand.
Ondanks dat het van bij de start duidelijk was dat het een strijd om de (niet) degradatie zou worden, was de groepssfeer geweldig. Ik denk dat het mede daardoor was dat de zon in de einduren ook besloot om eens een kijkje te nemen en ons te vergezellen voor de groepsfoto ...
Wat de resultaten betreft denk ik dat we een wedstrijd op ons niveau afwerken (gezien de vele PB's) en met de jeugd in aantocht kan dat alleen maar het beste voorspellen voor de (nabije) toekomst.