42 km Runner's high

Donderdag, 1 mei staat bij de meesten geregistreerd als dubbele feestdag : Dag van de Arbeid en OHHemelvaart. Bij mij niet meer. Maak er maar ‘nen Triple’ van !

Een beetje uitleg kan geen kwaad alhoewel Feestdagen en ne goeien Trappist ook door loopvolk geapprecieeerd wordt…

Bij de Nieuwjaarsreceptie van Sparta werden nieuwe plannen gesmeed voor 2008. Waar willen we dit jaar een marathon lopen, waar willen we Sparta op de kaart zetten ? Het BK Tongeren op 1 mei werd vastgeklikt : 2x de Tungri-run, een heuvelachtig parcours en als ’t wat tegenzit heb je nog wat wind te slikken.

Eerst nog wat veldcrossen om de weerstand op te trekken en eind februari krijgen we van Miguel de eerste trainingen voor de marathon voorgeschoteld. Alles verloopt prima, zelfs het BK veldcross in de modder van Seraing.

De vooruitzichten waren ideaal : tijdens de Sparta-stage kon ik me volledig toeleggen op lopen…maar een kuitblessure 2 dagen voor de afreis deed daar anders over beslissen. Om die week kort samen te vatten : toen we terug kwamen heb ik zaterdag en zondag niet meer gelopen omdat ik in een dipje zat. Achter de marathon kon ik wel fluiten.

Maar den Eddy, optimist als altijd (zelfs na zijn lumbago), gaf aan dat we de meubelen nog konden redden. Oude meubelen – bijna antiek – dacht ik bij mezelf. Daarom vertrok ik de maandag – mijn enige wekelijkse looprustdag – met volle moed zodat ik tenminste dinsdag op Sparta kon zeggen wat er nog aan mij haperde. Op fysiek vlak welteverstaan. Al bij al viel dit mee. En daarom smeet Miguel me dinsdag maar meteen in het intervalbad met 12x500. Moe, met zware kuiten, maar zéér voldaan, trok ik terug huiswaarts en de rest van de week kwam ik zonder kleerscheuren door. Ik was terug vertrokken…

…voor o.a. pittige intervaltrainingen op dinsdag (thx Eddy, Frank, Danny, Patrick, Paul, Eddy, Guido, Jan, …en ook nog wat jong geweld zoals Stijn, Matthias en Jules) en de mogelijk nog pittiger (klim)duurlopen op donderdag (thx Jean voor het kopwerk en nogmaals Eddy voor de verschroeiende tempowisselingen ).

Zondag net voor de marathon beslist Eddy om – ondanks zijn verminderd trainingschema (wat dat ook mag wezen) ook in Tongeren zijn loopschoenen aan te trekken. Torhout kon nog wel even wachten.

Donderdag 1 mei dan :

Weersvoorspelling oogt niet bijzonder mooi. Vooral wind en mogelijk regenbuien onderweg.

Gemoedsinstelling : zeer goed : blij dat ik er klaar voor ben (zie hoger), maar een PR met dit parcours en felle wind zal er niet in zitten. Die plan ik wel in oktober. Miguel had er anders wèl een goed oog in.

Start : Marcel Meert van VITA gaf het nog aan : ‘elke marathon heeft zijn verhaal’. Klopt volledig ! Niet alleen de voorbereiding, maar ook de wedstrijd zelf …

Zo was Danny ondertussen plots in Tongeren gearriveerd om Eddy uit de wind te zetten. Miguel en Christel ondersteunden ons met de fiets.

De start was gegeven en voor we de ¾ piste hadden afgelopen, had Eddy al 100m voorsprong. Ik zal hem pas terugzien na de finish…

Na een rondje centrum had ik de goede bus te pakken : 3 ‘hazen’, daarachter 2 dames, en een select groepje van pakweg 6 man daarachter. We liepen wel iets te snel naar mijn gevoel, maar me laten terugzakken en zelf tegen de wind in beuken leek me ook niet economisch lopen dus bleef ik maar waar ik zat. Ik zou wel zien hoe lang ik het kon uitzingen achter ‘da schoên volk’.

Het parcours was prachtig : oude spoorwegbedding als fietspad, licht heuvelend landschap en parcours, weide akkers met langere stukken, weinige maar wel zéér enthousiaste supporters.

In de bus had ik geen zorgen over tempo, en na 21 en 25 km liepen we het stadion nog eens binnen. Miguel wees me er tijdens die eerste ronde meerdere malen op dat ik ‘goe bezig’ was en uiteindelijk al 3’ voorlag op ’t schema van 3u09’56, wat op zijn beurt dik 5’ sneller was dan mijn PR. Kon ik er aan doen ? ’t Ging als vanzelf…nu nog wel.

Nadat we op km 26 terug de oude spoorwegbedding opliepen waren de dames plots ‘gestoken’ en versnelden hun ritme. Hazen weg, dames weg ! Ondertussen ook halvemarathonners weg… en zat ik plots alleen. Niet getreurd, eigen tempo dan maar, ik zat nog goed. De heuveltjes en stroken wind-op die me voldoende afkoeling gaven, waren nu voor eigen rekening maar als je af en toe wat lopers kan inhalen, krijg je toch de adrenaline-stoten om op zoek te gaan naar de volgende. Na 33 km zag ik op een langere strook zowaar één van de 2 dames in de verte terug. Verzwakkend ? Het leek er op. In ieder geval weer een nieuw mikpunt. En de gekende muur, die kwam maar niet. Straf ! Op km 40 haal ik haas en dame in, en nog enkele andere wind-slachtoffers en op km 41 komen Miguel en Danny (die uiteindelijk maar nen halve liep) me met de fiets tegemoet. Eddy was ondertussen in 2u58 gefinished, met Vlaamse bronzen medaille en 4e Belgische plaats in categorie +50. Chapeau !

De piste : nog een tandje bijsteken de laatste 300 m. Spijtig dat er geen medespurters meer waren.

Finish : 3u06.

Ongelofelijk ! Ik kan het de dagen daarna nog niet vatten dat ik er zomaar 9’ heb afgepitst. De ochtend nadien wordt ik zelfs om 6u al wakker van de adrenaline in mijn lichaam. Ik kon het nog steeds niet geloven en slapen ging niet meer.

Uiteindelijk 10e Belgisch (in de sterkste +45 categorie met Filip Van Haecke en Marc Vanderlinden) en 8e Vlaams.

 Van de ene dag op de andere zit ik wel met een luxe-probleem voor 12 oktober : de Ferrari-marathon. Mijn doel voor 2008 – 3u09 – moet ik bijstellen.

Maar nu : volop nagenieten van deze 42 km Runners’ high !

En in juni : ne nieuwe marathon – in Torhout – maar wel als begeleider op de fiets !

Marc

23 mei 2008